10 Maddede Dinimize Hizmetin İç Sorunları

Acelecilik şeytan vesvesesidir.

Dinimizi ani kararlar çerçevesinde sağlıklı yaşatamayız.

Bu nedenle sabrı birbirimize tavsiye edenlerden olmalıyız.

Şımarıklık nefsin isteklerini yükseltir.

Nefsin yükseldiği yer, kibrin doğduğu anı temsil eder.

Davamız tevazu ile bu emaneti taşıyıp yaşamamızı hedefler.

İsraf, insana verilen tüm nimetlerin zayi edilmesidir.

Alınan her nefes nasıl kıymetliyse, verilen nimetler o derece mühim ve değerlidir.

Reklamcılık; davanın amacını unutturan ve bu yolda araçları ön plana çıkaran bir eylemdir. İhtiyacımız olan reklamcılık değil
mü’minlik şuurudur.

İslam’a hizmet duygusunun yanında dünyevi menfaatlere daha çok yoğunlaşıp davayı başı boş bırakmaktır. Davamız süreklilik isteyen yolun başlangıcıdır.

Dinimizin bir konu hakkında bize sunduğu durumları kör tartışmalara maruz bırakmamız gerekir. Tartışmalar bizi asıl amacımızdan uzaklaştıran büyük bir etkendir.

İmkanlar içinde bulunup davamıza imkansızlıkları sunmak cimrilik göstergesidir.

Cimriliği yenmek için cömertliği şahsiyetimize aşılamamız gerekir.

Öfke, sinir ve pişmanlıkla beslenir.

Öfkemiz kontrollü ve yerinde olmazsa davamıza zarar vermemiz an meselesidir.

Dinine hizmet eden bir Mü’min ailesine de hizmet edebilmelidir.

Bu iki dengeyi kuran kişi oluşabilecek iç sorunların önüne geçmiş olacaktır.

Her konuda kendini ön planda tutmak liderlik hırsının belirtilerindendir.

Gayemiz kimliğimizin önde tutulması değil hizmetimizin en önde bulunması olmalıdır.