Getirisi büyük şeyleri elde etmek güçtür. Bu zorluğu görüp arkasındaki getiriyi göremeyen gençler, ilimden kaçıyor; yola çıkmış olan gençler ise genellikle yolda kalıyorlar.

Ramazan’ın hayatımıza etkisini tespit için gelin “Ramazan Sonrası Testi”ni uygulayalım. Geçemezsek, Ramazan önümüzden geçen bir trenmiş gibi bize uğramadan geçmiş demektir.

Hesap günü, camilerimiz değil, camileştirdiğimiz kalplerimizle Allah’ın rızasını kazanacağız. Kalplerimiz camileşmezse “Bizim mahallede cami vardı” sözü hiç kimseyi kurtaramayacaktır.

Hepimiz bir testin, bir sınavın içindeyiz. Allah Teala bizi sınıyor, izliyor ve ona göre cennet ve cehennemi bize layık görecek.

Önümüze aldığımız, kendimize rehber edindiğimiz, sıkıştıkça başvurduğumuz şey her ne ise biz de oyuz demektir. Çünkü o, bizim esasımızı oluşturur ve biz, esasımızdan başka bir şey değiliz.

Merhamet dinamiktir. Sürekli hareket eden ve harekete çağıran bir duygudur. Dünyayı değiştirmek, güzelleştirmek için yaptıklarımızın tümüne merhamet kaynaklıdır diyebiliriz.

Rabbimizin anlattığı her şey akidemiz; akidemiz ise yaşamımızı şekillendirir. İşte imanımız! Eğer bu şekilde iman etmezsek, o halde okuduğumuz hiçbir ayetten bir faydayı elde edemeyiz.

Ebu Hanife bütün zamanlarını ibadete göre ayarlardı. Gündüzleri belli bir miktar uyur, geri kalan vakitlerini ders ve ibadetle doldururdu. Gece kıldığı namazlarda Kur’an’ı hatmederdi.

Kıyamete dek insanca yaşayıp ebedî mutluluk arayanların İslam’a sarılmalarında, Rabbimiz’in rahmetinin tezahürlerinden biri olan mezhepler; yol göstermekte, önümüzü aydınlatmaktadır.

O hâlde fıkıh hayattır. İnsan, fıkıh ve hayat arasında harika bir döngü vardır. İnsana düşen görev, fıkhı öğrenmek ya da fıkıh bilen âlimlerin izini sürmektir.